Так целяханцы кажуць пра абласныя «Дажынкі» і актыўна рыхтуюцца да свята

Целяханы выглядаюць як вялікая будоўля вось ужо некалькі месяцаў: на фінішы актыўная фаза падрыхтоўкі да абласных «Дажынак» (асноўныя работы павінны быць завершаны да 1 жніўня), і пра добраўпарадкаванне пасёлка дбаюць не толькі адказныя службы, прадпрыемствы, арганізацыі, але і мясцовыя жыхары.

Па словах старшыні Целяханскага сельвыканкама Аксаны Мялік, гаспадары каля 80 % сядзіб на асноўных вуліцах пасёлка ўжо навялі марафет на сваіх падворках і каля іх: парамантавалі, пафарбавалі фасады, франтоны і платы, падладзілі, замянілі ці памылі дахі дамоў, падсеялі траву. Завіталі ў госці да гаспадароў, якія наводзілі парадак у дзень візіту журналістаў, ды пацікавіліся, ці ўзнікаюць цяжкасці і што іх прымусіла ўзяцца за малаткі ды пэндзлі.

Клаўдзія Іосіфаўна САГАНОВІЧ – пенсіянерка, мае інваліднасць (II групу). 88 гадоў ад роду жанчыне, узрост шаноўны, не ў ім займацца рамонтамі. Але ж вось-вось вырасце вакол яе хаты ў цэнтры пасёлка новенькі плот, і ўжо перафарбаваная хата. А хто ж робіць той плот? Як аказалася, работнікі Целяханскага лясгаса, дзе працуе яе сын.

– Прыйшлі да мяне з сельвыканкама і кажуць: трэба памяняць часткова плот (вароты і частку плота памянялі яшчэ два гады таму), пафарбаваць хату. Я не выступала – я люблю парадкі. Пенсія ў мяне харошая, доўгі час працавала на лыжнай фабрыцы, была майстрам. Таму я набыла фарбу, наняла хлопцаў – яны пафарбавалі фасад. Двор ад вуліцы быў агароджаны сеткай – неяк нядобра для сядзібы ў цэнтры. Дык старшыня сельвыканкама сама дамовілася з начальнікам Целяханскага лясгаса, каб мне дапамаглі паставіць замест яе плот. За матэрыялы, работу я заплачу. Здаецца, можна і ў растэрміноўку. Вельмі я ўдзячна і старшыні сельвыканкама Аксане Мялік, якая ведае: я ніколі б не прасіла дапамогі, каб была дужай. Я з 32 гадоў удава і адна гадавала дзяцей. Выхоўвалася ў дзіцячым доме, бо ў вайну засталася адна. Шчыра дзякую і работнікам лясгаса, якія ставяць плот, яны ж яго і пафарбуюць (фарбу ўжо набыла, і няма тут страху), гэтыя хлопцы – людзі чэсныя, працуюць зладжана і з душой. А парадак наводзіць трэба.

Жыхары Целяхан заўжды вылучаліся тым, што яны дружныя. І, едучы па пасёлку, бачыш, як і тут, і там хтосьці штосьці робіць: будаўнікі сабе, жыхары сабе… Талакой заўжды прасцей, дык жа і справа добрая. «Дажынкі» пройдуць, а інфраструктура, створаная да свята, але не дзеля яго, застанецца.